قلم شکسته

خون به آن سینه ، که فرسوده ی غمهای تو نیست 
کم به آن سر ، که سراسیمه ی سودای تو نیست 
دستِ فرسوده بِلا به ، بسر اندازی غم 
سر آن سرزده کو خاک کفِ پای تو نیست 
دل رنجورم از امروز ، به فردا مَرساد 
گَرش امروز غم وعده ی فردای تو نیست 
خلعتِ عمر گرامی ، که به بالای من است 
بر تو بخشم ، چه کنم ؟ گر چه به بالای تو نیست 
چه کنم راحت آندل ، که به بالای هوا 
رنج فرسوده گُل غالیه فرسای تو نیست 
چرخ _ منشور وفا میدهدم ، لیک چه سود 
که بر او شکلِ قبول از خطِ طُغرای تو نیست 
ماه زیباست ، ولی چون رخ زیبای تو نه 
سرو یکتاست ولی چون قدِ یکتای تو نیست 
دلِ رسوایِ مرا عشق تو سودائی کرد 
گر چه سودا زده ای نیست ، که رسوای تو نیست 
زلفِ شبگون تو ، از مهر تو شیدای تو شد 
کیست کز مِهر تو چون زلف تو شیدای تو نیست 
تا بدان حد به غم عشق تو بر راه شدم 
که دلم را ز غم عشق تو ، پروای تو نیست 
گفته بودی : ز وفا روی چرا تافته ای ؟ 
کافرم کافر اگر رأی دلم ، رأی تو نیست