قلم شکسته

دیدم 
ستاره
می زند چشمک 
یاد تو افتادم 
می زدم
نمی زدی 
می زدم 
نمی زدی
می زدم
و باز هم نمی زدی 
عاقبت صبح شد 
خورشید جای تو را گرفت 
و عینک آفتابی چشمان مرا 
قدر شب را ندانستیم...

(با احترام - م.ا)

نوردبان ترقّی دیگران شده ای 

از آن زمان که نوشتی؛ صعود آزاد است

(با احترام - م.ا)

زمین گرد است و می گردد مداوم 
پلی دیگر، خری دیگر، چه نالِم
همی امروز بگذشت ای عزیزان
چو فردا پل بود دانم چه مالِم

---

پ.ن: اصلاح طلبان احتمالاً حواسشان جمع است و آئین برادری همیشه زیباست. 

(با احترام - م.ا) 

پرنده ای که آشیانۀ خویش را به بهای ویرانی آشیانه های دیگران، می سازد؛ در تند باد حوادث، تنها خواهد ماند. این مهم، در طبیعت، حدود و قوانینی دارد که انسان در تخطّی از آن، بی مانند است.

(با احترام - م.ا) 

این انا الحق گفتنی که می بینی 
حاصل خود ندیدن است و شیرینی 
اوج افتادگی و فنا چه بود 
هیچ دیدن، هر آنچه می بینی

(با احترام - م.ا)

از آن زمان که شد او 
همه چیز ما
دیگر خودی نیست 
که شیفتۀ آن باشیم...

(با احترام - م.ا)

تا کی غم آن خورم توافق یا نه 
واین عمر به میزکی گذارم یا نه 
پر کن قدح باده که معلومم نیست 
کاین دور دگر کنم توافق یا نه ...
...
پاسخ حضرت حافظ: 
دی پیر می فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غم دل ببر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رود به باد
"دکتر" گرت ز پند حکیمان ملالت است
کوته کنیم قصه که عمرت دراز باد

(با احترام - م.ا)