قلم شکسته

منع تصویر کرده اند
خورشید را 
ابرهایی 
که حایل 
اهل زمین و آسمانند. 

(با احترام - م.ا) 

هزاره هاست 
که برایت می سوزم 
و در غم هجر تو 
ذره ذره آب می شوم 
و تو 
دورا دور
به دورم می گردی 
دهشتناک تر از این بیداد 
هم می شناسی؟
برق نگاهت پیداست 
دریافته ام
دوستم داری 
انکار مکن 
می بینی که اسیرم 
نای آمدن ندارم 
تو بیا
مهراس 
بگذار به آغوش هم برسیم
حتی اگر تاوانش 
ویرانی منظومه ای باشد...

(مصطفی امینی)

باور کن 
کاملی 
مثل ماه 
تقصیر زمانه است 
که گاه گاهی 
فقط 
هلال ابروهایت را 
می بینم
مرا ببخش...

(مصطفی امینی)

الهی!
کدام زبان به ستایش تو رسد؟ 
کدام خرد صفت تو برتابد؟ 
کدام شکر با نیکوکاری تو برابر آید؟ 
کدام بنده به گزاردِ عبادت تو رسد؟ 
الهی! 
از ما، هر که را بینی، معیوب بینی. 
هر کردار که بینی همه با تقصیر بینی. 
با اینهمه، 
نه باران بر می بازایستد. نه جز گُلِ کَرَم می روید! 
چون با دشمن به سخط به چندین بَری، 
پس سود پسندیدگان را چه اندازه، 
و آیین محبّان را چه پایان؟ 
مقام عارفان را چه حد، 
و شادی دوستان را چه کران؟ 
(خواجه عبدالله انصاری)

1- هفده برابر شدن درآمدهای نفتی در سال 1353 نسبت به سال 1349، و تلاش حکومت برای "تبدیل درآمدهای نفتی به قدرت خرید در داخل کشور"، منجر به رشد و حجیم شدن طبقه متوسط شد. هر چه از سال 1340 به سال 1356 نزدیکتر می شویم، طبقه سه در ایران نحیفتر و طبقه دو، فربه تر می شود. از منظر مازلو، تبدیل طبقه متوسط به اکثریت و یا یک اقلیت نیرومند در یک جامعه منجر به تغییرات گسترده سیاسی و اجتماعی می شود. طبقه جدید یک سری مطالبات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی دارد که تغییر در ساخت سیاسی را اجتناب ناپذیر می کند.

در سالهای اخیر و در ایّام سالگرد انقلاب 57 ایران، به منظور تخریب وجهۀ علمای مبارز و آگاه و آزادۀ تشیع در آن زمان، گفته می شود، انقلاب 57، توطئۀ علمای شیعه و قدرتهای جهانی بود. متأسفانه، ناکارآمدیهای موجود سبب شده است، این اندیشه بیش از پیش برجسته شود و شاید یکی از دلایل آن زخمی بوده باشد که آیت الله خمینی بر پیکر استعمار وارد ساخت. لازم است به منظور رفع این قبیل گزارشات قابل ذکر تاریخی، مسئولین کشور و علمای دین، به تبیین بیشتر در این خصوص بپردازند و توضیح دهند.
--- 
در صفحۀ 110 کتاب «جستارهایی دربارۀ تئوری توطئه در ایران»، در این خصوص آمده است: 
( یکی از مضامین توهم توطئه که محبوبیت خاص دارد، آن است که گویا « از آغاز قرن چهارم هجری، یعنی بلافاصله پس از غیبت امام دوازدهم (عج)، بزرگترین توطئه تاریخ ایران و شاید هم دراز عمرترین توطئه تاریخ جهان، در عالم تشیع آغاز شده و تا به امروز یعنی نخستین سالیان قرن پانزدهم هجری، همچنان ادامه یافته است.» هدف این توطئه مسخ تشیع واقعی بوده است. برای نیل به این هدف، اتّحاد نا مقدسی میان اربابان زر، یعنی ثروتمندان بازاری و مالکان ارضی و اربابان زور، یعنی دولت مردان و عاملان روحانی نما پدید آمد، که نویسنده آن را اولین سرمایه گذاری تاریخی نامیده است. دومین سرمایه گذاری تاریخی با تقسیم وجوه موقوف هند، در میان روحانیت شیعه تحقق پیدا می کند و همچون اهرمی در دست بیگانگان و دست پنهان انگلستان قرار می گیرد. امّا سرمایه گذاری سوم، تشکیل یک کنسرسیوم بین المللی است برای راه اندازی انقلاب اسلامی در ایران: «این بار سرمایه گذاری چند ملیّتی بود. شرکت های بزرگ نفتی، و عمو سام و اینتلیجنس سرویس و رفقا؟ و موساد و همه در آن شرکت کرده بودند و با اتکا به این پشتوانۀ محکم بود که روحانیت مبارز با کارگردانی سپاه چند صد هزار نفری ذاکران حسین، قدرت ظلمانی هزار ساله اش را برای فرو ریختن بنیادی یک جامعه و یک فرهنگ کهن به کار گرفت - پاسخهایی به پرسشهای هزارساله، شجاع الدین شفا، پاریس 62، صص 90-58 )

محمدبن حاطب روایت می کند که روزی در مسجد کوفه، نزدیک امیرالمومنین علی رفتم و عثمان در حیات بود و خلیفه بود. 
گفتم: « یا امیر المومنین، من به مکه خواهم رفت و اگر مردمان از من سؤال کنند که علی چه می گوید در حق امیرالمومنین عثمان، من چه جواب دهم؟ » 
گوید: امیرالمومنین علی، در محراب نشسته بود و تکیه کرده، راست بنشست و گفت:
« یا ابن حاطبا، مرا از حال برادرم عثمان، چه پرسی؟ به خدای امید دارم که من و برادرم عثمان، فردای قیامت از آن جماعت باشیم که خدای فرموده است: "و نزعنا ما فی صدورهم من غل اخوانا علی سرر متقابلین". والله که عثمان، عاقل تر و شرمگن تر و پارساتر ما بود، و بر تو باد ای پسر حاطب که هر که را بینی از لفظ من این خبر با وی بگوی، تا بر صدق مصافات میان من و وی واقف باشد.» 
پ.ن: برداشت از جوامع الحکایات. تاریخ ایران و اسلام. ص223