قلم شکسته

سلام دوستان 

شرح درس آمار دکتر عالمی ، به پیوست خدمتتان ارائه می گردد 

دانلود نموده و مطالعه کنید 

امیدوارم در امتحانات، موفق باشید 

با ارادت 

اینجا فیسبوک است !
و هر یک از ما 
در کسری از دقیقه 
هم فرستاده ایم
هم قهرمان سازیم 
و هم ضد قهرمان شناس ! 

هم خبر می دهیم
هم دادگاه داریم
هم محاکمه می کنیم
و هم مدال می دهیم ! 

برای موضعی 
فرد را لجن مال می کنیم 
و برای موضع دیگرش، قهرمان بی مانند! 

و این در حالیست 
که آن بیرون
در عالم واقع
ورای کردار مجازی ما

هستند 
کسانی که 
در بسط نفوذ و قدرت و امتیاز خویش
زیرکانه می کوشند 
و بر داشته های خود می افزایند! 

و هستند کسانی که 
در فقر و فلاکت 
روزی هزار بار می میرند و به لجن کشیده می شوند ! 

و هستند کسانی که تاوان اعتقاد خود را می پردازند 
آری هستند... 
و ما همچنان
از آنان 
قهرمان و ضد قهرمان می سازیم 
برای ارضاء درون خویش! 

و همچنان
احوال اجتماع انسانی
به همین منوال است
و درب، بر همان پاشنه می چرخد! 
و توقع مدینه ی فاضله داریم! 

مثل من 
که اکنون
با این نوشته ها
فقط شعار می دهم! 
و شاید هم اشتباه می کنم! 

آری ؛ 
اینجا، فیسبوک است ! 
ببخشید!
متأسفم!

بمانیم تا کاری کنیم ، نه کاری کنیم تا بمانیم ! 

به جای تاج گل بزرگی که پس از مرگم برای تابوتم می آوری ، شاخه ای از آنرا همین امروز به من هدیه کن . 

چنان شنودم که به روزگار سلطنت تلیتوس ، ویژه کاران به نزد بزرگان شکایت بردند که کار توسعه پیش نمی رود . 
تلیتوس سبب پرسید ، گفتند موانع بسیار در راه است و از آن میان یکی کثرت روستائیان است و دیگری ازدحام روافض و سه دیگر ، بسیاری درختان در برخی نواحی . 
تلیتوس فرمان داد تا روستائیان را با زور سیلی و قفا و اُردنگی به شهرها کوچ دهند و بر قیمت ارزاق بیافزایند تا غیرت از روافض منقطق شود و بیش مزاحمت ایجاد نکنند و امّا درختان چون بوی و خوی روستائیان گرفته و مانع توسعه و حاجب مدرنیته اند ، باید که در این سرزمین نمانند . 
گویند درختان آن سامان به پای خود به روم و فرنگ کوچیدند و کار توسعه از آن پس چندان رونق گرفت که مردم به جای سیب و امرود ، آچار سگدست و کاسه نمد سوخته خوردندی و به جای گاو و گوسفند ، گیربکس و دیفرنسیال به چراگاه بردندی .

میان خورشید های همیشه 
زیبایی تو 
لنگریست ... 
خورشیدی که از سپیده دم همه ی ستارگان 
بی نیازم می کند 
نگاهت 
شکست ستمگری ست . 
نگاهی که عُریانی روح مرا 
از مهر 
جامه یی کرد 
بدان سان که کنونم 
شب بی روزن « هرگز » 
چنان نماید 
که کتابی طنز آلود بوده است . 
و چشمانت با من گفتند 
که فردا 
روز دیگریست . 
آنک ! چشمانی که خمیر مایه ی مهر است . 
وینک مهر تو : 
نبردافزاری 
تا با تقدیر خویش ، پنجه در پنجه کنم . 
آفتاب را در فراسوهای افق پنداشته بودم . 
به جز عزیمت نابهنگامم گزیری نبود 
چنین انگاشته بودم . 
آیدا 
فسخ عزیمت جاودانه بود 

میان آفتاب های همیشه 
زیبایی تو 
لنگریست 
نگاهت 
شکست ستمگری ست . 
و چشمانت با من گفتند 
که فردا 
روز دیگریست .

اعصاب هم کالای گرانقیمتی ست این روزها ، ها
هر مجلسی که روم ، گلایه ی جماعت از قحطی این کالای اساسی است به برکت لطف آقایان قبلی !
آقایان فعلی ، لطفا ، در مراحل بعدی سبدهای کالای تحویلی ، یکی دو سه کیلو اعصاب ، فراموش نشود ! 
مردمان از قحطی اعصاب ، در رنج اند ! چه کالایی اساسی تر از این وجود دارد مگر