ساده ام
تنهایم
شور در سر دارم
عاشقم
عاشق تنهایی دل
نور در دل دارم
روزگارم بد نیست
در جوار گل یاس
می خوانم
می دانم
که در این منزلگه
چند روزی مهمان خواهم بود
عاقبت باید رفت
باید از این همه غوغا بگریخت
باید تنها ماند
تنها رفت
و در آن خلوت دل
همگان را دریافت ...
ای که شب را با تو سر کردم
چرا دیدم که صبح
در کنار دیگری بنشسته ای
آخر چرا
شرط انصافت کجا رفته ست مهمانی
چرا زنگی
چرا رومی
دلم یکرنگ می خواهد
چرا بومی
چرا بومی
در این نقاشی دنیا
فقط یک قطره ی رنگی
چرا پنداشتی آخر
که اینجا بوم صد رنگی
باران اردیبهشتی
غبار شهر گرفتی
غبار دلهامان نیز
ببار و ببار و بگیر
خوب و بد خلق در این زندگی
نسبی و فرضی و پر از شائبه ست
ظن و گمان همه ی دلبران
منشاء این حساب بی قاعده ست
جسم فانی بی غذا ، پَر پَر شود
در قضای دوستان ، احقر شود
عقل را همچون بدن ، پندار تو
چون که او هم ، بی ادب ، ابتر شود
------------------------------------------------
با ارادت
مصطفی
گاه و بیگاه
دلم می خواهد
قفس سینه ی پژمرده ی خود بشکافم
و برون آورم آن قلب پریشان و حزین
و بگیرم در دست
بفشارم محکم
و بگویم ای قلب
ز چه رو با من درمانده به جنگ آمده ای
من چه کردم با تو
که چنین
سالها زندگیم را
تو پریشان کردی
اندکی سازش کن
طاقتم سر بردی
آخر ای قلب کمی ساکن باش
ز چه می ترسی تو
که چنین بر در و دیوار دلم ضربه زنی
نکند میترسی
اندکی ساکن باش
من ندارم ترسی
ساکن شو
خسته ام کردی تو
خسته و دلزده از این دنیا
وقت خوابت نرسیده ست چرا
ساکن شو .
چون
با دیده ی سر
بنگری ای دوست
صفحه ی شطرنج زمان را
بر تخت خلافت
جز شاه نبینی
امّا
چون
با دیده ی دل
بنگری احوال شهان را
دریابی مُثلی بودن احوال جهان را
آنگاه
نیابی هرگز
در صفحه ی شطرنج
آن شاهوش شاه شهان را
زیرا
مهره گردان است آن رهبر دل
و چنین است که می گویندت
در صفحه ی شطرنج
تمام مهره ها سرباز اند ...
----------------------------------
مهملات - حقیر
پنجم روزِ اول ماهِ نود و سه شمسی