قلم شکسته

کاش راه زندگی در پای دل خاری نداشت 
یا که چون دارد ، فراز و شیبِ دشواری نداشت 
کاش از پا در نمی افتاد ، هر سو رهروی ست 
یا که تا سر منزل خود ، راه بسیاری نداشت 
کاش خیلِ دلبران ، پنهان نمی کردند روی 
یا که چشم بیدلان ، حاجت به دیداری نداشت 
کاش از روز نخستین ، خار زار این وجود 
روزنی از دیده ی حسرت ، به گلزاری نداشت 
کاش جان پاک ، با این خاکدان خو می گرفت
یا که اصلا شهر ما ، دکّان خمّاری نداشت 
کاش هر باطل نمی شد عرضه بر افهام خلق 
یا متاع کفر و دین ، هر یک خریداری نداشت 
کاش واعظ ، لب فرو می بست از گفتار نیک 
یا خلاف آنچه گوید ، زشت کرداری نداشت 
کاش از خوی پزشکان بود کمتر جلب مال 
یا که جمع بینوایان ، هیچ بیماری نداشت 
کاش فکر بیش و کم ، در مغز انسانی نبود 
یا که بار زندگانی ، هیچ سرباری نداشت 
کاش چشم و گوش هر کس بر حقایق باز بود 
تا که دیگر ، علم و دین پوشیده اسراری نداشت 
کاش هر کس دعوی اسلام و ایمان می نمود 
از نفاق و کفر پنهان ، بسته زُنّاری نداشت 
کاش هر گندم نمای جو فروش از هر کنار 
در میان شهر کوران ، گرم بازاری نداشت 
کاش چشم نیم مستی ، هوش از الفت می ربود 
تا که با سود و زیان دیگران کاری نداشت

الفت اصفهانی