قلم شکسته

اگر باور داریم در شرایط فعلی، کشور ما، یک رئیس جمهور مقتدر می خواهد که لبخندش، سرمایه های مادّی و معنوی خارجی جذب کند و عتاب و خطابش، لرزه بر اندام دشمنانی بیاندازد که با زبان خوش، فکر و روش خود را اصلاح نمی کنند؛ آیا جز این است، رئیس جمهوری که با رأی قطعی مردم انتخاب شده است، شایستۀ این اقتدار باشد.

البته این هیاهوهایی که علیه دکتر روحانی، در این مدّت به راه انداخته اند، بیشتر جنبۀ تلافی، عقده گشایی و انتقام دارد، هم اینکه رئیس جمهور در تدارک کابینه، مطیع شود؛ لیکن به هر دلیلی که این رفتارها سازمان داده می شود، ناصواب و خطاست؛ چرا که به نظر، دوستان هم پس از وقایع سال 1388، ناجوانمردانه به منافع کشور ضربه زدند، در حق مردم ظلم روا داشتند و با آبروی بندگان خدا بازی کردند و هم اگر تصور می کنند حقیقتاً در آن سالها ظلمی به آنها شده است، آنوقت سؤال اینجاست که آیا مخاطب انتقام جویی و هتّاکیهای آنها، رئیس جمهور محترم می باشند؟
برای کسانی که از روی غفلت و جهل، چنان علیه دکتر روحانی می خروشند؛ سربسته عرض می کنم؛ خدمتی که ایشان به شما حضرات محترم کرد، شایستۀ این هجمه ناجوانمردانه نیست. شاید اگر ایشان علنا برای حل مسائل کشور، ورود نمی کردند و هم ایشان و هم رهبری و هم بسیاری از عقلای قوم، از آبروی خویش نمی گذشتند، حالا بسیاری از شما و ما در دایرۀ جمهوری اسلامی، دیگر مجالی برای عرض اندام نداشتیم و شرایط به نحو دیگری بود.
به هر حال روزی متوجه خواهید شد و آنوقت بعید می دانم شرمندگی حاصلی داشته باشد!
خاضعانه، از بزرگان کشور می خواهم بنشینند و اگر مسائلی بین ایشان وجود دارد، حل کنند؛ کشور در شرایطی نیست که دعواها و به هم پریدن های حامیان، مریدان و رهبران فکری؛ فکاهی و سوژۀ نیشخند باشد.
امید که افسارها مهار شود و به امید آینده ای روشن، برای روزهای دشوار، آماده باشیم...