در ضرورت اتّحاد
جماعتی بر این عقیده استوار اند که ، کوشش برای اتحاد، تلاش بیهوده ای خواهد بود که سرانجام مطلوب، نخواهد داشت
در پاسخ چنین گفتن را شایسته به نظر آمد که :
اولا که آدمی به امید زنده است و جریان دارد
دوما یعنی در میان ما، حتی یک کلمه نیز وجود ندارد که بتوان بر آن توافق کرد و متحد شد، درحالیکه دشمنان ما، لاینحل ترین اختلافاتشان را در جهت منافع مشترک به کناری گذاشته اند
سوما، آنچه که در پیش است، اتحاد و همدلی ما را میطلبد تا شاید به سلامت گذشتن عاقب باشد به امید خدا
چهارما، دلایل بسیاری از. اختلافات ما، چندان هم مبنایی نیست که دوستان تصور میکنند
پنجما، گلوله، اصلاح طلب، اصولگرا، مسلمان، نامسلمان، چپ، راست، معتدل، منحرف، نمیشناسد
ششما، طی مسیر بر چرخ گذشته نتیجه ای جز گذشته که گذشته ندارد و چرخیدن بر دور باطل از آدمی نباید هر چند که متاسفانه انتظار آن آید...
و این داستان چندما، همچنان ادامه دارد تا دلتان بخواهد
----------
ارادتمند
حقیر