قلم شکسته

در سالهای اخیر و در ایّام سالگرد انقلاب 57 ایران، به منظور تخریب وجهۀ علمای مبارز و آگاه و آزادۀ تشیع در آن زمان، گفته می شود، انقلاب 57، توطئۀ علمای شیعه و قدرتهای جهانی بود. متأسفانه، ناکارآمدیهای موجود سبب شده است، این اندیشه بیش از پیش برجسته شود و شاید یکی از دلایل آن زخمی بوده باشد که آیت الله خمینی بر پیکر استعمار وارد ساخت. لازم است به منظور رفع این قبیل گزارشات قابل ذکر تاریخی، مسئولین کشور و علمای دین، به تبیین بیشتر در این خصوص بپردازند و توضیح دهند.
--- 
در صفحۀ 110 کتاب «جستارهایی دربارۀ تئوری توطئه در ایران»، در این خصوص آمده است: 
( یکی از مضامین توهم توطئه که محبوبیت خاص دارد، آن است که گویا « از آغاز قرن چهارم هجری، یعنی بلافاصله پس از غیبت امام دوازدهم (عج)، بزرگترین توطئه تاریخ ایران و شاید هم دراز عمرترین توطئه تاریخ جهان، در عالم تشیع آغاز شده و تا به امروز یعنی نخستین سالیان قرن پانزدهم هجری، همچنان ادامه یافته است.» هدف این توطئه مسخ تشیع واقعی بوده است. برای نیل به این هدف، اتّحاد نا مقدسی میان اربابان زر، یعنی ثروتمندان بازاری و مالکان ارضی و اربابان زور، یعنی دولت مردان و عاملان روحانی نما پدید آمد، که نویسنده آن را اولین سرمایه گذاری تاریخی نامیده است. دومین سرمایه گذاری تاریخی با تقسیم وجوه موقوف هند، در میان روحانیت شیعه تحقق پیدا می کند و همچون اهرمی در دست بیگانگان و دست پنهان انگلستان قرار می گیرد. امّا سرمایه گذاری سوم، تشکیل یک کنسرسیوم بین المللی است برای راه اندازی انقلاب اسلامی در ایران: «این بار سرمایه گذاری چند ملیّتی بود. شرکت های بزرگ نفتی، و عمو سام و اینتلیجنس سرویس و رفقا؟ و موساد و همه در آن شرکت کرده بودند و با اتکا به این پشتوانۀ محکم بود که روحانیت مبارز با کارگردانی سپاه چند صد هزار نفری ذاکران حسین، قدرت ظلمانی هزار ساله اش را برای فرو ریختن بنیادی یک جامعه و یک فرهنگ کهن به کار گرفت - پاسخهایی به پرسشهای هزارساله، شجاع الدین شفا، پاریس 62، صص 90-58 )