قلم شکسته

در کوی خرابات ، کسی را که نیاز است 
هُشیاری و مستیش ، همه عین نماز است 
آنجا نپذیرند صلاح و ، وَرع امروز 
آنچ از تو پذیرند ، در آن کوی ، نیاز است 
اسرار خرابات ، به جز مست ندانند 
هُشیار چه داند که درین کوی ، چه راز است ؟ 
تا مستی رندان خرابات ، بدیدم 
دیدم به حقیقت که جز این کار ، مجاز است 
خواهی که درونِ حرمِ عشق خرامی 
در میکده بنشین که ره کعبه دراز است 
هان تا ننهی پای درین راه به بازی 
زیرا که در این راه ، بسی شیب و فراز است 
از میکده ها ناله ی دلسوز برآمد
در زمزمه ی عشق ، ندانم که چه ساز است ؟ 
در زلف بُتان تا چه فریب ست که پیوست ؟ 
محمود ، پریشانِ سرِ زلف ایاز است 
زآن شعله که از روی بُتان ، حُسن تو افروخت 
جان همه مشتاقان ، در سوز و گداز است 
چون بر در میخانه مرا بار ندادند 
رفتم به در صومعه دیدم که فراز است 
آواز ز میخانه برآمد که عراقی 
در باز تو خود را ، که در میکده باز است